Καθημερινά βομβαρδιζόμαστε με μηνύματα για το τι σημαίνει να είσαι ευτυχισμένος. Οι διαφημιστές μας λένε ότι έχει να κάνει με το να καταναλώνεις τα προϊόντα και τις υπηρεσίες τους. Τα μέσα το συνδέουν με τον πλούτο, την ομορφιά ή τη δόξα. Αν θυμηθούμε, όμως, οι φορές που έχουμε νιώσει πραγματικά ευτυχισμένοι, δεν είχαν να κάνουν
Θα έλεγε κανείς πως ακόμα κι αν δεν υπήρχαν τα Χριστούγεννα, θα έπρεπε να τα επινοήσουμε! Έρχονται στην κατάλληλη στιγμή για να μας αποσπάσουν από την καθημερινές μας έννοιες και να μας ταξιδέψουν σ’ ένα μαγικό σκηνικό, που έχουμε εξίσου ανάγκη με τα παιδιά μας. Πώς γίνεται όμως να νιώσουμε αυτή τη μαγεία ακόμα και
Καθημερινά στη σχέση μας με τα παιδιά, από την λαχτάρα μας να μην κουραστούν, να μην στεναχωρηθούν, να μην νιώσουν “λιγότερα”… καταφεύγουμε σε συνεχείς επαίνους ακόμα κι αν δεν κατέβαλαν την παραμικρή προσπάθεια ενώ επιλέγουμε να κάνουμε πράγματα για εκείνα, παίρνοντας από πάνω τους το “βάρος” της προσπάθειας. Μήπως όμως έτσι τελικά τα ακυρώνουμε;
Υπάρχουν μήπως συνηθισμένες φράσεις που χρησιμοποιούμε συχνά και μας εμποδίζουν να ενισχύσουμε την αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθηση των παιδιών μας; Και πώς μπορούμε να αναπτύξουμε μια μοναδική σχέση με τα πιο υπέροχα πλάσματα της ζωής μας χρησιμοποιώντας τα σωστά λόγια που χτίζουν μια αληθινή επικοινωνία; Σταμάτα να κλαις. Κανένα παιδί δεν κλαίει χωρίς λόγο.
Ο ερχομός ενός μωρού, εκτός από ευτυχία, φέρνει και κούραση, νέες ευθύνες και αυξημένες υποχρεώσεις. Ένα βρέφος απαιτεί φροντίδα και συνεχή ενασχόληση με τις ανάγκες του και κάπως έτσι η δυαδική σχέση του ζευγαριού περνάει σε μια νέα φάση με τον «μικρό εισβολέα» να αλλάζει ριζικά τους ρόλους των δύο συντρόφων. Πρόσφατες μελέτες επιβεβαιώνουν