Εκτιμώμενος χρόνος ανάγνωσης: 4 λεπτά
Πόσες φορές βλέπουμε την ανυπομονησία στα πρόσωπα των παιδιών να σχολάσουν και να αγκαλιάσουν τους γονείς, τους κηδεμόνες τους, που έρχονται να τα παραλάβουν από το σχολείο τους;
Η απάντηση είναι πολλές. Συνήθως, την τελευταία ώρα των μαθημάτων, τα παιδιά συζητούν με τους δασκάλους και τις δασκάλες τους και μοιράζονται μαζί τους τα όσα έχει το πρόγραμμα της ημέρας εκείνης. Από το φαγητό που θα φάνε, από τις δραστηριότητες που θα κάνουν έως και ποιο βιβλίο θα διαβάσουν εκείνο το βράδυ με τους γονείς τους.
Τι γίνεται, όμως, με τα παιδιά εκείνα, που επιστρέφουν μόνα τους στο σπίτι; Πρόκειται για ” τα παιδιά με το κλειδί ”.
Τι εννοούμε με τον όρο ”τα παιδιά με το κλειδί;”
Ο αναπληρωτής καθηγητής του Παιδαγωγικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας κ. Νίκος Χανιωτάκης, που έχει ασχοληθεί επισταμένως με το ζήτημα, τόνισε πως «τα παιδιά με το κλειδί στο χέρι» είναι οι μαθητές, που επιστρέφοντας το μεσημέρι από το σχολείο στο σπίτι, δεν έχουν κανέναν να τους περιμένει, καθώς οι γονείς τους εργάζονται. Πολλά παιδιά επιστρέφουν μόνα τους στο σπίτι, δίχως να υπάρχει κάποιος να τους περιμένει. Επιστρέφοντας λοιπόν, στο σπίτι κι έχοντας πάντα κρεμασμένα τα κλειδιά στο λαιμό τους, ώστε να μη τα χάσουν, ανοίγουν κι αναλαμβάνουν να μαγειρέψουν κάτι γρήγορο να φάνε, να ζεστάνουν το φαγητό που ενδεχομένως είχε ετοιμάσει ο γονιός το περασμένο βράδυ ή νωρίς το πρωί. Δεν είναι λίγες οι φορές που τα ατυχήματα συμβαίνουν και είναι και επικίνδυνα, όπως φωτιά στο τηγάνι, καμένο φαγητό. Έπειτα, ξεκινούν το διάβασμά τους, περιμένοντας και προσμένοντας κάποιον να επιστρέψει στο σπίτι.
Πού ξεκίνησε το φαινόμενο και πώς εμφανίζεται στην ελληνική κοινωνία;
Το φαινόμενο ”τα παιδιά με το κλειδί” ξεκίνησε αρχικά να εμφανίζεται στις ΗΠΑ, οι τόσο έντονοι ρυθμοί και ο τρόπος ζωής, δεν επέτρεπε στους γονείς να αφιερώνουν και να περνούν σημαντικό χρόνο με τα παιδιά τους, ούτε να τα παραλαμβάνουν από το σχολείο. Σταδιακά το φαινόμενο αυτό επεκτάθηκε σε πολλές δυτικές κοινωνίες εκ των οποίων και στην ελληνική. Στα μεγάλα αστικά κέντρα παρατηρείται εντονότερα το φαινόμενο. Αυτό συμβαίνει, καθώς στην επαρχία σχεδόν πάντα υπάρχει μια γιαγιά ή ένας παππούς. Οι οποίοι, συχνά μεριμνούν για το μεγάλωμα του παιδιού και βρίσκονται μαζί του. Κι αν δεν υπάρχει, υπάρχουν συγγενείς ή ακόμη και γείτονες. Ακόμη, και οι γονείς διαθέτουν πιο συχνά μια μεγαλύτερη ευελιξία στο εργασιακό τους πρόγραμμα.
Πώς αισθάνεται το παιδί;
Ένα παιδί συχνά, μένοντας μόνο του για αρκετές ώρες αισθάνεται μοναξιά, απομονωμένο από την καθημερινότητα των φίλων του, καθώς πολλές φορές δεν μπορεί να παρακολουθήσει εξωτερικές δραστηριότητες ενώ οι γονείς απουσιάζουν, λόγω εργασίας, και αδυνατούν να συνδράμουν στη μεταφορά τους.
Πώς αισθάνεται ο γονιός;
Ένας εργαζόμενος γονιός άραγε πώς αισθάνεται και τι θα ήθελε πραγματικά να συμβεί, ώστε να αλλάξει το φαινόμενο αυτό; Σίγουρα ο κάθε υπεύθυνος γονιός, επιθυμεί να περνά χρόνο με το παιδί του σε καθημερινή βάση. Σαφώς και να μην το αφήνει εντελώς μόνο του για ώρες. Το άγχος, ο φόβος μην πάθει κάτι το παιδί, οι ανησυχίες μη τυχόν και κάποιος άγνωστος έχοντας κακές βλέψεις προσπαθήσει να τα επισκεφτεί ενώ είναι μόνα τους. Όλα αυτά κι άλλα πολλά που μόνο ένας γονιός μπορεί να κατανοήσει, είναι που βαραίνουν τις σκέψεις του.
Τι μπορεί να βοηθήσει πραγματικά;
Σαφώς και το ολοήμερο μπορεί να βοηθήσει, πολλοί εργαζόμενοι γονείς το επιλέγουν γι’ αυτό τον λόγο. Τι άλλο, όμως, μπορεί να βοηθήσει ουσιαστικά;
Μια εναλλακτική λύση, είναι η πρόσληψη μιας νταντάς – babysitter. Αυτό που μπορεί να αναλογιστεί ο κάθε γονιός είναι πως πλέον υπάρχουν διαδικτυακές υπηρεσίες, για να διευκολύνουν την εύρεση του κατάλληλου επαγγελματία. Μια άλλη εναλλακτική αποτελούν οι παππούδες και γιαγιάδες, αλλά και το ολοήμερο σχολείο.
Οφείλουμε, σαν κοινωνία να προστατεύουμε το κάθε παιδί! Να του παρέχουμε όλα εκείνα τα εφόδια που χρειάζεται να μεγαλώσει με αξίες και ιδανικά. Εκπαιδευτικοί, δάσκαλοι, γονείς, πάροχοι κάθε είδους φροντίδας που έρχεστε σε επαφή με παιδιά, κρατήστε και δώστε ένα μέρος της καλύτερης εκδοχής του εαυτού σας για το κάθε ξεχωριστό και μοναδικό πλάσμα!
