Διεθνής ημέρα ανεκτικότητας σήμερα και δεν θα μπορούσαμε να μην συμβουλευτούμε και να ενστερνιστούμε σε βάθος τις απόψεις ενός δασκάλου, που μέσα από τα social media του, μας έχει αποδείξει τι σημαίνει να είσαι πραγματικός δάσκαλος και να αγαπάς αυτό που κάνεις! Ο λόγος γίνεται για τον κύριο Μάριο Μάζαρη! Ένας δάσκαλος, που πολλά παιδιά θα ήθελαν να έχουν και πολύ γονείς να τον εμπιστευτούν στον τομέα της εκπαίδευσης. Η μεταδοτικότητά του, οι ευφάνταστες ιδέες του, η ενεργητικότητά του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τα όσα μοιράζεται μαζί μας μέσα από αυτά, τον καθιστούν έναν άνθρωπο – δάσκαλο με ήθος και αγάπη για το επάγγελμά του. Μην ξεχνάμε, πως οφείλουμε να πλάθουμε προσωπικότητες και όχι απλά να μεταδίδουμε στείρες γνώσεις.
Μπορεί η ανεκτικότητα να διδαχθεί στις σχολικές αίθουσες;
Αυτό που περιγράφουμε σαν ανεκτικότητα, μπορούμε να το πούμε ως αποδοχή. Για να είμαι ειλικρινής, θα προτιμούσα να μιλάμε για Διεθνή μέρα αποδοχής αντί ανεκτικότητας, καθώς το ρήμα αποδέχομαι το θεωρώ πιο ισχυρό από το ανέχομαι. Η αποδοχή λοιπόν, είναι εξ ορισμού καθήκον του δασκάλου· να αποδεχτεί κάθε μαθητή, κάθε μαθήτριά του γι’ αυτό που είναι και να προσπαθήσει να βγάλει τον καλύτερο εαυτό τους στην επιφάνεια. Η ανεκτικότητα επομένως πρώτα θα πρέπει να γίνεται ζωντανό παράδειγμα από τις προθέσεις, τις πράξεις, τις λέξεις του ίδιου του δασκάλου και ναι, μπορεί με πολλούς τρόπους να την καλλιεργήσει και στους μαθητές, να βοηθήσει να γίνει μέρος της προσωπικότητας τους και απαραίτητο εργαλείο για τη μετέπειτα ζωή τους.
Ορισμένες δραστηριότητες, που συμβάλλουν στην εκμάθηση της ανεκτικότητας είναι…
Οποιαδήποτε δράση φέρνει κοντά τους μαθητές μπορεί να αποτελέσει καλή αφορμή και εξάσκηση στην ανεκτικότητα. Από ένα project που θα δουλέψουν σε ομάδες, μέχρι τη διάταξη των θρανίων σε ομάδες και όχι σε μετωπική , όλα αυτά βοηθούν. Από κει και πέρα, ανάλογα τον χρόνο και την ενέργεια που κανείς επενδύει, μπορεί με πολλά προγράμματα ενδυνάμωσης της ομάδας να πετύχει υπέροχα αποτελέσματα. Προσωπικά χρησιμοποιώ πολλά εργαλεία του παιδαγωγού Σελεστέν Φρενέ , που προωθούσε την ομαδοσυνεργατική μάθηση, την αλληλεπίδραση των μαθητών (το Συμβούλιο και το Τι νέα, είναι δυο υπέροχες πρακτικές του Φρενέ) και την αναγνώριση των συναισθημάτων των παιδιών. Η ανεκτικότητα προϋποθέτει ότι αναγνωρίζουμε τα συναισθήματα που μας προκαλεί η παρουσία των άλλων, τα επικοινωνούμε και προσπαθούμε να κατανοήσουμε τους λόγους ύπαρξης τους.
Βιβλία που προάγουν την ανεκτικότητα ή κάποια βίντεο / ταινίες είναι…
Θα μπορούσα να πω πολλά , θα πω όμως το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό κι αυτό δεν είναι άλλο από Το Θαύμα, ένα βιβλίο που αγαπώ πολύ από τη R.J. Palacio. Το Θαύμα μιλάει ακριβώς γι’ αυτή την αποδοχή του διαφορετικού από την οικογένεια , που είναι εξ’ ορισμού ένα πιο ασφαλές περιβάλλον , αλλά κι από τη σχολική κοινότητα , που είναι η ομάδα που το κάθε παιδί θέλει περισσότερο να νιώσει αποδεκτό. Είναι ένας ύμνος και μια παρηγοριά, ότι στο τέλος οι άνθρωποι αγαπούν ο ένας τον άλλον γι’ αυτό που πραγματικά είναι.
Ένα μήνυμα για τη διεθνή ημέρα ανεκτικότητας…
Να μη μένουμε μόνο στη μέρα αυτή. Είναι καιρός να αφήσουμε στο παρελθόν μας συμπεριφορές διχαστικές, ρατσιστικές, οπισθοδρομικές και να γίνει κτήμα μας η αποδοχή του άλλου. Γιατί στο κάτω κάτω, με το να αποδέχεσαι τον διπλανό σου, αποδέχεσαι τον ίδιο σου τον εαυτό. Που μαθαίνει κι εκείνος ότι όλα στη ζωή μπορούν να συνυπάρχουν με σεβασμό (το λιγότερο) και με αγάπη (το περισσότερο).
Ευχαριστούμε θερμά τον κ. Μάζαρη!! Το δικό μας μήνυμα για την ημέρα ανεκτικότητας είναι ένα γνωμικό του Μ. Γκάντι: Ο θυμός και η έλλειψη ανοχής είναι εχθροί της ορθής κρίσης!
