Τυχερός όποιος δουλεύει με παιδιά!

Από τη Μαρία Μπάσκα

Δυο μάτια καθρέφτες, ένα γέλιο φυσικό, από τα λίγα που μπορείς να συναντήσεις και μια αθωότητα που δεν αποσκοπεί πουθενά. Κι αν με το πρώτο άκουσμα φαντάζουν απίθανα, ας φέρουμε στο μυαλό μας ένα παιδί. Η μοναδική οντότητα που απορρέει καλοσύνη χωρίς να ζητά τίποτα και κυρίως χωρίς να επιδιώκει την κακία, είναι το παιδί.

Και για όσους έχουν την τύχη, αλλά και την ευλογία να δουλεύουν με παιδιά, η παιδική γαλήνη αποτελεί γιατριά. Γιατί μέσα σε μια μέρα που η διάθεσή σου ασθενεί, σε μια μέρα που τα πρωινά παλεύεις με τις αντοχές σου και την άρνησή σου, μια συνάντηση με τα παιδιά, κατά έναν περίεργο τρόπο σε αναγεννά. Αυτή η συνεχής ζωντάνια τους είναι τόσο ισχυρή που στη μεταδίδουν κι ας μη θες. Κι ας έχει βυθιστεί στις έννοιες σου, ένα παιδικό αστείο σε κάνει να χαμογελάς.

Ένα σωρό απορίες που σου φαίνονται αστείες και μια ακατάπαυστη ανησυχία για τα πάντα είναι χαραγμένα στα πρόσωπά τους. Κι εκεί που νομίζεις πως με τα παιδιά τα έχεις δει όλα, έρχεται πάντα εκείνη η στιγμή που καταφέρνουν να σ’ εκπλήξουν. Δείξε τους μια εικόνα και ζήτα να στην ερμηνεύσουν. Η χαρά που νιώθεις από τη φαντασία που κινητοποιούν για να απαντήσουν, δεν περιγράφεται.

Και τα θαυμάζεις. Και τότε ζητάς κι εύχεσαι πιο πολύ από ποτέ να μπορούσες να πετάξεις όπως πίστευες σαν παιδί και να κατακτήσεις τα πάντα. Γιατί όταν ήσουν παιδί ονειρευόσουν. Ε λοιπόν, αυτούς τους παιδικούς σου οραματισμούς βλέπεις στα μάτια των παιδιών. Δες τα για λίγο στα μάτια κι ίσως δακρύσεις για όσα δεν είσαι πια. Με λίγα λόγια, όλα σε όσα υπολειπόμαστε οι μεγάλοι, όλη την αλλοτρίωση μας, την αναπληρώνουν με απεριόριστη αλήθεια τα παιδιά.

Ακόμα κι όταν γίνονται άτακτα, όταν στην τάξη σου προκαλούν πραγματικά τις αντοχές με την παιδική τους ανωριμότητα, δεν υπάρχει περίπτωση όταν τα θυμηθείς μετά να μη χαμογελάσεις με νοσταλγία. Αν δεν είναι ήρωες αυτά τα πλασματάκια που σου σπάνε τα νεύρα την ίδια ώρα που σου εκπέμπουν γαλήνη, τότε τι;

Όσοι δουλεύουν με παιδιά ξέρουν καλά πως τα ουσιαστικά μαθήματα τα παραδίδουν τα παιδιά στους δασκάλους. Κι είναι λειτούργημα να τους δίνεις αξίες. Αυτές οι αξίες που από κάποιους καταρρίφθηκαν, είναι ευλογία να ξέρεις ότι εσύ τις έχεις μεταδώσει κάπου αλλού. Γιατί είναι όλα θέμα αλυσίδας. Κι εσύ απλώς πιστεύεις ότι η αλυσίδα θα σπάσει όσο το δυνατό πιο αργά. Τους κρατάς το χέρι και παίρνεις πολύτιμα μαθήματα από την αύρα τους και κυρίως από τον τρόπο που λύνουν τα «προβλήματά» τους.

Ακόμα κι αυτούς που τα πολλά χρόνια εργασίας με τα παιδιά τους προκάλεσαν κούραση, μια προσπάθεια να εισέλθουν στον κόσμο ενός παιδιού μπορεί να τα λύσει όλα. Γιατί μόνο έτσι μπορείς να φτάσεις πιο κοντά σε αυτό που πραγματικά προστάζει η ψυχή σου.

Ένας παιδικός κόσμος είναι ένας μικρόκοσμος τελειότητας που κανονικά δε θα έπρεπε κανείς ν΄αγγίζει. Κι όμως δεκάδες παιδικά κλάματα πνίγονται και αμέτρητες παιδικές χαρές δεν προλαβαίνουν καν να ολοκληρωθούν. Γιατί στο βωμό των στόχων των μεγάλων θυσιάζονται τα πιο αθώα οράματα.

Μα ας δούμε στην αλήθεια τους το μέλλον μας κι ας επιζητήσουμε να μείνει για πάντα αμείωτη η αυθεντικότητά τους. Κι όπως τραγούδησε κάποτε ο πρίγκιπας «υπερασπίσου το παιδί, γιατί, αν γλυτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα. Από όλους εμάς που έχουμε την τύχη να δουλεύουμε μαζί με τους πραγματικούς ήρωες, μαζί με ένα ευχαριστώ για τα γυαλιά που μας βάζει η απλότητα κι η αγνότητά τους.

Ανακαλύψτε βρεφονηπιοκόμους, νηπιαγωγούς, babysitter με συστάσεις και αξιολογήσεις από άλλους γονείς, μελετήστε τα προφίλ τους και κλείστε ραντεβού για να τους γνωρίσετε από κοντά.