It’s Showtime!

Με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου, ας δούμε μερικές χρήσιμες συμβουλές για το πώς να μετατρέψουμε την παρακολούθηση μιας παράστασης για παιδιά, σε έξοδο ψυχαγωγίας αλλά και εκπαίδευσης για εκείνα.

Πριν καταλήξουμε σε κάποια παράσταση, βεβαιωνόμαστε ότι η επιλογή μας είναι σωστή. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να έχουμε ως κριτήριο καταρχάς την ηλικία του παιδιού. Στις πληροφορίες που αφορούν κάθε θεατρική παραγωγή, περιλαμβάνεται εκείνη που αφορά την ηλικία του κοινού στο οποίο απευθύνεται. Είναι σημαντικό να είμαστε συνεπείς ως προς αυτό χωρίς να υπερεκτιμάμε ή να υποτιμάμε τις ικανότητες του παιδιού μας ως θεατή.
Εξίσου σημαντική παράμετρος είναι και ο χαρακτήρας του παιδιού, το φύλο και οι προτιμήσεις του. Ένα αμιγώς «κοριτσίστικο» έργο θα απωθήσει το αγόρι μας και τούμπαλιν.
Πριν την παράσταση, κάνουμε μια προετοιμασία. Δίνουμε στο παιδί μας κάποια στοιχεία που αφορούν την ιστορία που πρόκειται να παρακολουθήσει, αναφέροντας τους κεντρικούς ήρωες και όποια δεδομένα πιστεύουμε ότι θα εξάψουν την φαντασία του.
Δεν δημιουργούμε υπερβολικές προσδοκίες από το θέαμα στο οποίο θα εκτεθεί το παιδί μας. Αυτό είναι ένα συχνό «σφάλμα» των γονιών που θέλουν να προϊδεάσουν θετικά το παιδί τους. Σε αυτή την προσπάθεια όμως, ελλοχεύει ο κίνδυνος της απογοήτευσης των μικρών θεατών.
Εξηγούμε στα παιδιά (ειδικά των μικρότερων ηλικιών) ότι η επίσκεψη στο θέατρο υπακούει σε συγκεκριμένους κανόνες πειθαρχίας που πρέπει να σεβαστούν και να ακολουθήσουν. Για παράδειγμα, τους λέμε ότι οι αγαπημένοι ήρωες που πρόκειται να παρακολουθήσουν, χρειάζονται ησυχία για να μας τραγουδήσουν, να μας χορέψουν και να μας πουν την όμορφη ιστορία τους.
Είμαστε σε ετοιμότητα για την…έξοδο κινδύνου. Ειδικά αν πρόκειται για τις πρώτες επισκέψεις του παιδιού μας στο θέατρο, καλό είναι να είμαστε σε επιφυλακή, ώστε αν εκείνο αρχίσει να κλαίει ή να διαμαρτύρεται, να μπορούμε να αποχωρήσουμε γρήγορα από την αίθουσα, χωρίς να δημιουργήσουμε προβλήματα στους λοιπούς θεατές.
Για να μειώσουμε την πιθανότητα το παιδί μας να αντιδράσει αρνητικά, βεβαιωνόμαστε ότι έχει κοιμηθεί καλά την προηγούμενη νύχτα, είναι χορτασμένο και έχει πάει στην τουαλέτα πριν χτυπήσει το τρίτο κουδούνι.
Δεν ξεχνάμε ότι τα παιδιά μαθαίνουν κυρίως βιωματικά. Αν εμείς είμαστε θετικοί απέναντι στην επίσκεψή μας στο θέατρο, δείχνουμε -χωρίς υπερβολές- τον ενθουσιασμό μας για αυτή την εμπειρία, δεν το αντιμετωπίζουμε ως καταναγκαστικό έργο, το παιδί θα μάθει να αγαπά τα θεάματα αποκομίζοντας τα πολλαπλά οφέλη από αυτή τη διαδικασία!