Γράμμα στον καλύτερο φίλο του γιου μου, πριν το Νηπιαγωγείο.

Αγαπητό λαγουδάκι,

Πρέπει να μιλήσουμε.

Ξέρω ότι δεν έχουμε συχνά την ευκαιρία να τα πούμε ένας προς έναν καθώς ο γιος μου σε έχει πάνω του συνέχεια. Αλλά, αφού κοιμάται, μπορούμε να κάνουμε μια ειλικρινή συζήτηση.

Ήσουν ένας σπουδαίος φίλος, λαγουδάκι. Αυτό, στο αναγνωρίζω. Η μύτη σου είναι μασημένη, το στόμα σου έχει σχεδόν εξαφανιστεί και τα αυτιά σου, αυτά τα φτωχά αυτιά… Άντεξες με μεγάλη αξιοπρέπεια από τα πρώτα του γενέθλια, όταν σε πήρε δωρο από τους παππούδες του.

Και πραγματικά εκτιμώ ότι δεν φανέρωσες ποτέ ότι είχες έναν δίδυμο αδερφό κρυμμένο στη ντουλάπα που σε αντικαθιστούσε, εβδομάδα παρά εβδομάδα. Είχαν περάσει μόλις κάποιοι μήνες που είχες έρθει στην οικογένειά μας όταν καταλάβαμε ότι θα είσαι πολύ σημαντικός για εμάς. Έψαξα λοιπόν στο ίντερνετ και βρήκα ένα λαγουδάκι που θα σε αντικαθιστούσε, κάθε φορά που χρειαζόταν.

Όπως και να έχει, είμαστε χαρούμενοι που ήσουν δίπλα μας αυτά τα τρία χρόνια, να ρουφάς τα δάκρυά του και να διασκεδάζεις με τα γέλια του.

Άκου, λοιπόν, λαγουδάκι, φίλε μου- θα σου πω τα νέα όσο πιο “μαλακά” γίνεται.

Θα έρθει μια μέρα που δεν θα σε χρειάζεται πια. Σσσσσ… ξέρω… Κι εγώ βουρκώνω. Θα περιμένω λίγο μέχρι να συνέλθεις.

Καταλαβαίνω ότι αυτό που ακούς σε σοκάρει. Εγώ από όλους, ξέρω.

Άκου, σε λίγες εβδομάδες ξεκινάει νηπιαγωγείο.  ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ. Του έχω ήδη πει ότι θα ήταν καλύτερο για εσένα να σε αφήνει σπίτι. Αυτό που προσπαθώ να σου πω ειναι ότι θα έρθει μια εποχή που θα περνάει περισσότερο χρόνο στο σχολείο παρά στο σπίτι, οπότε εμείς οι δύο θα κάνουμε περισσότερη παρέα.

Θα σε ξεπεράσει. Και εμένα, κατά μια έννοια. Στην πραγματικότητα, δεν μου αρέσει και πολύ αυτή η ιδέα. Θα ήθελα ένα χαρτομάντηλο, ευχαριστώ. Θυμίσου όμως, το να μεγαλώνεις είναι φυσιολογικό. Ας το πούμε μαζί: ΤΟ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ. Υπηρέτησες έναν πολύ σημαντικό σκοπό εδώ και θα είσαι για πάντα ευπρόσδεκτος μαζί μας. Μην σκεφτείς καν να μαζέψεις τα πράγματά σου και να μετακομίσεις, γαιτί είσαι οικογένεια.

Κάποια στιγμή, το μικρό μας αγόρι θα παίζει μπάλα σε αληθινά γήπεδα και όχι απλώς στο σαλόνι μας. Θα κοιτάει κορίτσια με εντελώς διαφορετικό τρόοπο, κάποια στιγμή.

Ευτυχώς, νομίζω ότι αυτή η στιγμή αργεί ακόμα. Έχεις πολλές μέρες ακόμα, λαγουδάκι. Μην είσαι λυπημένο. Για τώρα, θέλω να απολαμβάνεις την κάθε στιγμή.

Ξέρω, δεν είναι πάντα εύκολο να χαίρεσαι την κάθε στιγμή. Η ώρα που κλαίει και σκουπίζει τη μύτη του στο πρόσωπό σου δεν πρέπει να είναι ευχάριστη. Και όταν σε πετάει ή πέφτει απάνω σου, κι αυτό δεν πρέπει να σε ενθουσιάζει. Όταν θυμώνει και μου φωνάζει και εγώ του φωνάζω με τη σειρά μου, νομίζω ότι θέλεις να τρέξεις μακριά από το δωμάτιο.

Μερικές φορές, ακόμα κι εγώ θέλω.

Απόλαυσε τις καλές στιγμές. Θα έρθουν κι άλλες, αλλά θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι περισσότερο να κοιτάμε και λιγότερο να συμμετέχουμε. Θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να τον αφήσουμε, όταν θα είναι έτοιμος. Και μάλιστα, να τον σπρώξουμε λίγο να ανοίξει τα φτερά του και να κάνει τα δικά του πράγματα, όποια και να είναι αυτά.

Λαγουδάκι, το ξέρω ότι είναι δύσκολο.

Το να αφήνεις τον άλλο ελεύθερο είναι το πράγμα που αγαπώ λιγότερο στη μητρότητα.

Αλλά αν δεν το κάνω, τότε δεν κάνω τη δουλειά μου. Βλέπεις, αυτός είναι ο στόχος. Είμαστε εδώ για εκείνον για να στηριχτεί απάνω μας, να μας μιλήσει, να παλέψει μαζί μας μέχρι να είναι έτοιμος να συνεχίσει μόνος του.

Είμαστε μαζί σ’ αυτό, φίλε μου. Σ’ ευχαριστώ που είσαι εδώ για εμάς.

Πήγαινε και αγκάλιασέ τον, λοιπόν, τώρα που μυρίζει ακόμα σαν μωρό στο πίσω μέρος του λαιμού του κι ενώ το δέρμα του είναι σχεδόν τόσο μαλακό όπως όταν ήταν νεογέννητο  κι ενώ του αρέσει ακόμα να είναι μαζί μας περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Όλα θα αλλάξουν.

Αλλά, όχι σήμερα.

 

Είδαμε το άρθρο εδώ