Δημιουργώντας ένα πλαίσιο παρατήρησης και δημιουργικότητας, προσπαθούμε να κινητοποιήσουμε τα παιδιά να διερευνούν τις συνεργασίες και τις συνδέσεις που δημιουργούνται με όλους εκείνους τους αόρατους συνοδοιπόρους που συναντούν στις καθημερινές τους δράσεις. Μαθαίνοντας να δημιουργούν μαζί και να σκέφτονται μέσω υλικοτήτων, σκοπός είναι τα παιδιά να αντιληφθούν τα υλικά σαν άλλα πλάσματα και να αναγνωρίσουν την δυνατότητα σε όλα τα είδη, από το βακτήριο ως τον άνθρωπο, να δημιουργήσουν ενδιαφέρουσες συνεργασίες. Συγκεκριμένη έμφαση αποδείδεται στην πρακτική διεργασία της έννοιας της συμποίησης, όπως αυτή επαναπροσδιορίζεται ως βιολογικός όρος από την Donna Haraway, ως μια διαδικασία που έχει να κάνει με «συλλογικά-παραγώμενα» συστήματα που δεν προσδιορίζονται χωρικά και χρονικά. Σε αντίστιξη με τον ανθρωποκεντρισμό και τους περίκλειστους κόσμους που δημιουργούνται στα αυτοποιητικά συστήματα, τα οποία καθίστανται σταθερά, ακέραια και αμετακίνητα, το εργαστήριο αποσκοπεί στη δημιουργία μιας νέας οικολογίας συμβίωσης που θα εστιάζει στην σχεσιακότητα και την αλληλεξάρτηση ζωντανών και μη ζωντανών οργανισμών.