Ένα μικρό face lift σε αυτά που λέμε καθημερινά στα παιδιά μας μπορεί να τους δώσει το κίνητρο να είναι πιο συνεπείς στις υποχρεώσεις τους και να μας απαλλάξουν από συνεχείς υπενθυμίσεις που δεν καταλήγουν πουθενά. Όταν την επόμενη φορά, θέλουμε να θυμίσουμε κάτι στο παιδί μας ή να το προτρέψουμε να κάνει κάτι, ας σκεφτούμε τις εκφράσεις που ακολουθούν κι ας μην μπούμε σε παιχνίδια εξουσίας μαζί του- το πιο πιθανό εξάλλου είναι ότι με αυτή τη μέθοδο, εμείς θα χάσουμε. Ας δοκιμάσουμε τη θετική διαπαιδαγώγηση στη θέση των φωνών και της τιμωρίας για να κερδίσουμε τη συμμετοχή των παιδιών και το ζωντανό ενδιαφέρον τους ακόμα και στις άχαρες υποχρεώσεις τους!
6 εκφράσεις, για να λέμε στα παιδιά, συμβάλλοντας στη θετική διαπαιδαγώγησή τους
1. Αντί να πούμε: «Φεύγουμε τώρα!»
Καλύτερα να πούμε: «Τι σου έχει μείνει ακόμα για να είσαι έτοιμος να φύγουμε;»
Κάνουμε το παιδί πρωταγωνιστή της σκηνής. Ξαφνικά, από κάποιον που πρέπει να υπακούσει στις φωνές μας, τον κάνουμε υπεύθυνο, του δίνουμε αρμοδιότητες και πεδίο δράσης και το πιο πιθανό είναι να συνεργαστεί μαζί μας. Αν προσθέσουμε μάλιστα στο τέλος κι ένα: “μπορώ να βοηθήσω;” τότε δείχνουμε ότι είμαστε μαζί σ’ όλο αυτό και ότι δεν είναι απλά ένα παιχνίδι εξουσίας που κάποιος από τους δυο πρέπει να βγει νικητής!
2. Αντί να πούμε: «Σταμάτα να γκρινιάζεις!»
Καλύτερα να πούμε: «Τι λες να μου το ξαναπείς με την κανονική σου φωνή;»
Έτσι, περνάμε το μήνυμα ότι δεν διαφωνούμε απαραίτητα με αυτό που ζητάει το παιδί μας από εμάς αλλά πως δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε μαζί του και να το ακούσουμε αν χρησιμοποιεί αυτόν τον τόνο. Στόχος μας είναι να καταλάβει το παιδί ότι δεν είναι οι χειριστικές φωνές του που θα μας πείσουν αλλά το περιεχόμενο αυτού που ζητάει ή σκέφτεται.
3. Αντί να πούμε: «Πόσες φορές στο έχω πει!»
Καλύτερα να πούμε: «Μάλλον δεν με άκουσες την πρώτη φορά… Τι λες να στο εξηγήσω ξανά και μετά να το πούμε μια φορά μαζί;»
Αναγνωρίζοντάς του το… τεκμήριο της αθωότητας (ακόμα κι αν γνωρίζετε μέσα σας ό,τι ξέρει αυτό που του έχετε πει και… ξαναπεί αλλά δεν θέλει να συνεργαστεί) του δίνετε μια ακόμα ευκαιρία να σκεφτεί απ’ την αρχή τη στάση του και να βρεθεί στην ίδια σελίδα μαζί σας. Πολλές φορές τα παιδιά θέλουν να κάνουν το σωστό αλλά ο παιδικός εγωισμός δεν τους αφήνει. Ας τους το κάνουμε πιο εύκολο!
4. Αντί να πούμε: «Φάε το φαγητό σου!»
Καλύτερα να πούμε: «Λυπάμαι που δεν σου αρέσει σήμερα το φαγητό μας… Τι μπορούμε να αλλάξουμε για να είναι πιο νόστιμο την άλλη φορά;»
Κι εδώ δείχνουμε ότι δεν είμαστε αντίπαλοι με το παιδί κι ότι δεν θέλουμε να του επιβάλουμε κάτι με το ζόρι αλλά μας ενδιαφέρει και η δική του άποψη και θέλουμε πολύ να την ακούσουμε. Το παιδί αισθάνεται έτσι ότι το σεβόμαστε και είναι πολύ πιθανό να κάνει μια παραχώρηση και να φάει έστω ένα μέρος του φαγητού του ενώ θα σχεδιάζει μαζί σας τι θα μπορούσατε να προσθέσετε ή να αλλάξετε για να γίνει πιο νόστιμο.
5. Αντί να πούμε: «Μάζεψε το δωμάτιό σου! Είναι σκέτη αποθήκη!»
Καλύτερα να πούμε: «Τι θα έλεγες να σε βοηθήσω να μαζέψουμε αυτή τη γωνιά του δωματίου σου;»
Εδώ ακολουθούμε την τακτική του… σαλαμιού. Αντί να προκαλούμε πανικό στο παιδί με το μέγεθος της τακτοποίησης που πρέπει να γίνει, ξεκινάμε με ένα μικρό μέρος πάντα με τη δική του συμμετοχή. Έτσι, δεν του φαίνεται βουνό ενώ μπορεί τακτοποιήσετε σιγά σιγά όλο το δωμάτιο, αφού και ο χρόνος που θα περνάτε μαζί θα του αρέσει αλλά και το αποτέλεσμα, καθώς το δωμάτιο θα ομορφαίνει. Στόχος είναι το παιδί να ‘απομυθοποιήσει’ τη δυσκολία της τακτοποίησης του δωματίου του και να του γίνει σταδιακά ανάγκη, που θα ολοκληρώνει χωρίς τη συμμετοχή σας.
6. Αντί να πούμε: «Πλύνε τα δόντια σου!»
Καλύτερα να πούμε: «Ήρθε η ώρα να πλύνουμε τα δόντια του… (το αγαπημένο του κουκλάκι/ παιχνίδι) και μετά τα δικά μας! »
Καμιά φορά το ξεχνάμε αλλά τα παιδιά τα βλέπουν όλα… παιχνίδι! Αν θέλουμε να τους καταφέρουμε να κάνουν τις υποχρεώσεις τους, αρκεί καμιά φορά να μιλήσουμε στη γλώσσα τους. Εμπλέκοντας και τα αγαπημένα τους κουκλάκια στη διαδικασία του πλυσίματος των δοντιών ή μιας άλλης ‘βαρετής’ για εκείνα υποχρέωσης, βγάζουμε από πάνω της τον καταναγκαστικό χαρακτήρα αλλά κι από εμάς τον ρόλο του μεγάλου που μονίμως θυμίζει… καθήκοντα και τη μεταμορφώνουμε σε μια διασκεδαστική δραστηριότητα. Φιλοδοξώντας να γίνει με τον καιρό το πλύσιμο των δοντιών συνήθεια στο παιδί και να μην χρειάζεται κάθε φορά και η συνδρομή όλων των… φίλων του!
