Η Αδαμαντία, απόφοιτη Παιδαγωγός Προσχολικής Ηλικίας και μέλος της Nannuka, στις αρχές Φλεβάρη θα έμπαινε στο αεροπλάνο για να συνοδεύσει μια οικογένεια στην Δομινικανή Δημοκρατία ως babysitter του 5χρονου παιδιού τους. Ναι, σωστά μαντέψατε. Ο λόγος που η οικογένεια έπρεπε να βρεθεί εκεί ήταν λόγω των γυρισμάτων του τηλεοπτικού προγράμματος Survivor, αφού και οι δυο γονείς εργάζονταν στην παραγωγή. Πέντε μήνες μετά, από την Ελλάδα πια, η Αδαμαντία μοιράζεται μαζί μας την εμπειρία της.
Τι σε έκανε να πεις το ναι και να βρεθείς στον Άγιο Δομίνικο;
Η αίσθηση ότι δεν είχα τίποτα να χάσω. Ήμουν σε μια φάση της ζωής μου που περίμενα να ανανεωθούν οι συμβάσεις μου για εργασία σε παιδικούς σταθμούς και η αλήθεια είναι ότι με είχε κουράσει η δύσκολη ελληνική πραγματικότητα. Γι ’ αυτό απάντησα θετικά στην αγγελία της Nannuka. Αισθανόμουν ότι όλο αυτό θα ήταν μια αλλαγή στη ζωή μου που την είχα ανάγκη. Όλα έγιναν εξάλλου πολύ γρήγορα. Μέσα σε μια εβδομάδα γνωρίστηκα με την οικογένεια και τη Μυρτώ, κάναμε τις απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις και τα εμβόλια και, ξαφνικά, πετούσαμε για Καραϊβική. Όσο μέσα μου κι αν το έβλεπα όλο αυτό ως πείραμα, μια δοκιμασία για τις προσωπικές μου αντοχές, ήξερα ότι σε καμία περίπτωση δεν θα τα παρατούσα πριν το τέλος και ότι θα έφερνα σε πέρας την αποστολή που μου είχε αναθέσει αυτή η υπέροχη οικογένεια. Δεν θα πρόδιδα την εμπιστοσύνη τους!
Πώς ήταν οι πρώτες σας μέρες εκεί;
Όχι μόνο οι πρώτες μέρες, αλλά και οι… επόμενες ήταν ένα στάδιο προσαρμογής! Για να κατακτήσουμε την καινούρια ρουτίνα μας, μας πήρε χρόνο. Ειδικά ο πρώτος 1,5 μήνας απαιτούσε πολλές δεξιότητες για να μπορέσεις να βγάλεις πέρα την πρόκληση. Εγώ ειδικά που ήμουν επιφορτισμένη με τη φροντίδα της Μυρτώς ήμουν συνεχώς alert για να διασφαλίσω την υγεία και την ασφάλειά του. (Μόνο το αντικουνουπικό που κάθε λίγο έπρεπε να της ανανεώνω, φτάνει). Ήμουν συνεχώς από πάνω της. Αισθάνομαι υπερήφανη που όλον αυτόν τον καιρό κράτησα τη μικρή υγιή και ασφαλή, σε ένα ξένο περιβάλλον η προσαρμογή στο οποίο ήταν για όλους μας στοίχημα.
Τι σου έκανε εντύπωση από τα μέρη και τους ανθρώπους;
Οι ντόπιοι κάτοικοι ήταν χαμογελαστοί, ζεστοί και φιλόξενοι παρά την ανέχεια. Από τις θάλασσες εντύπωση μου έκαναν οι ύφαλοι που καταλάμβαναν μεγάλο μέρος τους κι έπρεπε να ξέρεις που θα κολυμπήσεις… Επίσης, το γεγονός ότι όλοι οι Έλληνες της ομάδας μαζί με τους Τούρκους και Αργεντίνους της παραγωγής βρισκόμασταν στο ίδιο συγκρότημα μας έδινε την αίσθηση της παρέας και ανέπτυξε δεσμούς φιλίας μεταξύ μας. Ένα πολυπολιτισμικό περιβάλλον από το οποίο μόνο να κερδίσεις είχες.
Τι άλλαξε για σένα μετά από αυτήν την εμπειρία;
Ανακάλυψα πράγματα για τον εαυτό μου. Άλλαξα. Μεγάλωσα. Συνειδητοποίησα ότι είχα κι άλλα όρια κι αντοχές. Αν νόμιζα μέχρι σήμερα στα 31 μου χρόνια ότι είχα συναντήσει δυσκολίες, είδα στην πράξη ότι όσο ζεις, συνεχώς δοκιμάζεσαι και διευρύνεις τους ορίζοντες σου. Όλη αυτή η εμπειρία ήταν ένα τεράστιο συν στην αυτοπεποίθησή μου. Πραγματικά, σήμερα, νιώθω ότι δεν υπάρχει κάτι που δεν μπορώ να καταφέρω.
Θα πρότεινες σε μια κοπέλα να συνοδεύσει μια οικογένεια στο εξωτερικό;
Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερες οικογένειες ‘μεταναστεύουν” για λόγους εργασιακούς. Θα πρότεινα σε νέες κοπέλες που έχουν γνώσεις παιδικής φροντίδας και εκπαίδευσης να τους συνοδεύσουν αφού, βέβαια, ξεκαθαρίσουν οτιδήποτε αφορά αυτή τη διαμονή και την εργασιακή συνθήκη. Όταν είσαι μόνος σου στο εξωτερικό με μια οικογένεια που μόλις γνωρίζεις δεν έχεις την πολυτέλεια να έχεις αφήσει άλυτα θέματα, παρερμηνείες, παρεξηγήσεις. Το πιο σημαντικό είναι βέβαια να αναπτύξεις δεσμούς εμπιστοσύνης μαζί τους. Θυμάμαι, πριν ακόμα φύγουμε για Άγιο Δομίνικο ρώτησα τους γονείς: “Θα είστε η οικογένειά μου, για όσο καιρό ζούμε μαζί;” Δεν ήθελα να νιώθω ξεκρέμαστη. Ήθελα να ξέρω ότι θα είχα από κάπου να πιαστώ. Κι εγώ, φυσικά, ήμουν πάντα εκεί για το παιδί τους και τους ίδιους, σε όλες τα δυσκολίες και τα ευχάριστα.
Διαβάστε επίσης δύο ιστορίες μαμάδων που βρήκαν babysitter και απόλαυσαν τις καλοκαιρινές τους διακοπές.
